بررسی بازی Ghostrunner 2

سه سال پیش بود که Ghostrunner بدون هیچ مقدمه‌ای عرضه شد و توانست نظر بسیاری از گیمرها را به خود جلب کند. اکشن اول شخصی که به شکل خاص روی سرعت تمرکز داشت و البته از دید درجه سختی، عقب‌نشینی نمی‌کرد. حالا بعد از سه سال شاهد عرضه بازی Ghostrunner 2 هستیم که همان فرمول موفق نسخه پیشین را دنبال کرده اما سعی کرده تا جای امکان آن را ارتقا داده و البته بخش‌های جدیدی را هم به گیم‌پلی اضافه کند که شاید کمتر جایی فرصت تجربه آن را به دست آورید. بازی پیش رو اکشنی سریع است که در آن باید مبارزات متعددی را همچون پازل حل کرده و در نهایت به جواب نهایی از بین بردن تمامی دشمن‌ها برسید. رویکردی که البته با حضور چالش‌هایی جدی همراه شده تا همچنان درگیرکننده دنبال شود. نقطه درخشان ساخته جدید استودیوی One More Level زمانی خود را نشان می‌دهد که سکانس‌های مبارزه را پشت سر می‌گذارید. با اینکه در عمل مشغول از بین بردن دشمن‌های مختلف به خشن‌ترین شکل ممکن هستید اما بعد از هر کدام از این بخش‌ها حسی را تجربه می‌کنید که بعد از رسیدن به جواب یک معما دارید. موضوعی که ذات بازی را از یک اکشن خالص متحول کرده و رویکرد کلی را به حل کردن مشکلات مطرح شده سوق می‌دهد.

در Ghostrunner 2 درست مانند نسخه اول شاهد رویکردی کاملا سرراست هستیم. هر مرحله به چند بخش مجزا تقسیم شده که در آنها تعداد مشخصی دشمن در نقاطی معین حضور پیدا می‌کنند. دشمن‌هایی که هر کدام از خصوصیات خاصی پیروی کرده و در این نسخه با تنوع بیشتری پیش روی شما قرار می‌گیرند. تقریبا می‌توان گفت که اکثر دشمن‌های معمولی که در بازی معرف می‌شوند با یک ضربه شمشیر شخصیت اصلی از بین می‌روند. همین روال البته درباره قهرمان داستان هم صدق می‌کند. از دید میزان مقاومت و قدرت حملات، شخصیت اصلی و دشمن‌ها در یک سطح قرار می‌گیرند و هر کدام از طرفین می‌توانند تنها با یک ضربه یا شلیک، طرف مقابل را حذف کنند. تفاوت اصلی در قدرت‌های جانبی‌ای که همراه «جک» شخصیت اصلی هستند، رقم می‌خورد. در این نسخه همچون گذشته، می‌توانید زمان را برای مدتی مشخص آهسته کرده و از مسیر حملات دشمن‌ها خارج شوید. همچنین شاهد اضافه شدن قابلیت Parry هستیم که برای مقابله با برخی دشمن‌های جدید، نقش پررنگی دارد. برخلاف نسخه پیشین که دشمن‌ها معمولا سعی شده بود تا موقعیتی ثابت داشته و حرکت آنچنانی نکنند، اینجا بعضا با نمونه‌هایی روبرو می‌شویم که ابتکار کار را به دست گرفته و آنها هستند که حمله را با حرکت به سمت گیمر شروع می‌کنند. همین تغییر به نظر ساده باعث شده تا بعضا شما برای درگیر شدن در یک موقعیت نه تنها به مهره‌های حاضر نگاه کنید، بلکه کمی هم آینده‌نگر باشید. موضوعی که به واسطه آن شاهد تعادل خوبی در درجه سختی هستیم. هرچه دشمن‌ها نسبت به گذشته بی‌رحم‌تر شده‌اند، جک هم قدرت‌های بیشتری به دست آورده و می‌تواند از آنها برای مقابله با انواع مخلتف دشمن استفاده کند. شاید ساده‌ترین مثال این موضوع اضافه شدن Shuriken باشد که قابلیت حمله از راه دور را به شخصیت اصلی می‌دهد. مبارزات در Ghostrunner 2 همان طور که توضیح دادیم شبیه به یک پازل یا حتی بازی شطرنج دنبال شود. دو طرف ماجرا تقریبا از دید ضعف و قوت با یکدیگر برابر هستند. برخی اوقات تعداد دشمن‌ها در مقابل قدرت‌های مختلف گیمر افزایش پیدا می‌کند و برخی اوقات شاهد افزایش کیفیت حملات یا مزیت‌های دفاعی آنها هستیم. با این تفاسیر هر بار که وارد یک محیط جدید شده بایستی چند باری گزینه‌های مختلف را مورد بررسی قرار دهید تا بالاخره به جواب نهایی برسید.

رویکرد آزمون و خطا در Ghostrunner 2 دقیقا نقطه مقابل آثار ژانر Rougelite را هدف قرار می‌دهد. جایی که شما باید چندین بار یک بخش از بازی را تجربه کنید تا ارتقا یافته و از آن بگذرید. در این بازی اما فواصل بین هر نقطه ذخیره‌سازی به شکلی قرار گرفته که شما را به ابتدای کار برنگرداند. اینجا هر آزمون به شکل مجزا مورد بررسی قرار ‌می‌گیرد و گیمر فرصت دارد تا جریانی حداکثر دو تا سه دقیقه‌ای را چندین و چند بار تجربه کند تا به فرمول نهایی برسد. بخشی از این آزمون و خطا به شناسایی موقعیت و نوع دشمن‌ها ارتباط پیدا می‌کند و قسمتی دیگر با حرکت در محیط یا به اصطلاح پلتفرمینگ اشغال شده. یکی از اصلی‌ترین ضعف‌های بازی که نسبت به گذشته هیچ پیشرفتی نداشته همین بخش‌های پلتفرمر در بازی است. نه تنها شاهد اضافه شدن هیچ قابلیت جدیدی به این بخش هستیم بلکه از دید فنی نیز بهبودی شکل نگرفته و معمولا پیش می‌آید که جان خود را چندین بار به خاطر مشکل ارتباطی در پرش‌ها یا گرفتن لبه‌ها از دست دهید. هرچند چارچوب اصلی بازی همان طور که گفتیم با ژانر Rougelite متفاوت است اما سازندگان بازی بخشی را در این نسخه قرار داده‌اند که تحت عنوان Ghostrunner.exe شناخته می‌شود و دقیقا رویکردی مشابه با بازی‌های سبک اشاره شده را دنبال می‌کند. در این قسمت عملا بخش اصلی قدرت‌های شخصیت اصلی را از دست داده و باید مدام در یک جریان ثابت قرار گرفته و با ارتقا قابلیت‌ها موانع موجود را پشت سر بگذارید. با تمام این توضیحات اما اصلی‌ترین نکته جدید حاضر در Ghostrunner 2 به اضافه شدن موتورسیکلت سواری خلاصه می‌شود. تقریبا در نیمه بازی شاهد معرفی موتورسیکلتی شبیه به نمونه حاضر در فیلم Akira هستیم که جک می‌تواند سوار بر آن شده و ساختاری متفاوت از طراحی مراحل را پیش روی شما قرار دهد. در این بخش شاهد الگوبرداری‌های زیادی از Half-Life 2 و بخش‌هایی هستیم که در آن بازی از وسایل نقلیه استفاده می‌شد. به جز برخی بخش‌های خطی و سینمایی که تنها باید در مسیری مستقیم موتورسیکلت‌سواری کرده و با دشمن‌ها درگیر شده یا موانع حاضر را پشت سر بگذارید، باقی این بخش به شکل نیمه Open World دنبال می‌شود. در این قسمت‌ها شاهد طراحی مراحلی کاملا متفاوت هستیم که در آنها گیمر می‌تواند با موتورسیکلت به نقاط مختلف رفته و کارهای مختلفی را انجام دهد. هرچند این بخش‌ها آزادی عمل بیشتری را به گیمر می‌دهند اما دقیقا در مقابل رویکرد طراحی مراحل بسته، نفس‌گیر و درگیرکننده اصلی قرار می‌گیرند که در نیمه ابتدایی شاهدشان هستیم. رویکردی که سازندگان بازی دنبال کرده‌اند، افزایش تنوع در طراحی مراحل است اما این هدف را به ساده‌ترین شکل ممکن یعنی ساختار Open World پیاده کرده و موفق به دریافت نتیجه‌ای ایده‌آل نشده‌اند.

با وجود اینکه بازی پیش رو در اکثر زمینه‌ها نسبت به نسخه قبلی بهبود یافته اما همچنان در زمینه داستان با ضعف‌های آشکاری روبرو است. درست مانند نسخه اول با اینکه بازی سعی دارد داستانی مفصل را ارائه کند اما در این زمینه عملکرد موفقی نداشته. واقعیت ماجرا این است که ناخودآگاه تمرکز شما به قدری روی گیم‌پلی قرار می‌گیرد که بخش‌های داستانی را ترجیح می‌دهید بدون هیچ توجهی رد کرده و به مبارزات باز گردید. البته این بار تیم سازنده روی این موضوع تمرکز بیشتری داشته. بخشی از بازی به رفتن به پایگاه اصلی و تعامل با شخصیت‌های مختلف خلاصه می‌شود. در این قسمت شاهد حضور تعدادی شخصیت غیرقابل بازی هستیم که هر کدام بخشی از داستان را روایت می‌کنند. در نهایت اما این پرداخت نه‌چندان خوب شخصیت اصلی است که باعث شده تا شما به هیچ‌وجه تمایلی به پیگیری کردن داستان پیدا نکنید. از طرفی باید به این موضوع بپردازیم که هرچند داستان نتوانسته تا در پرداخت و طراحی دنیای بازی نقش خاصی ایفا کند اما جلوه‌های بصری فوق‌العاده و موسیقی درجه یک بازی بار این مسئله را به دوش کشیده و عملکردی خیره‌کننده دارند. در زمینه گرافیکی اینجا ما با یکی از بهترین آثار سایبرپانک سر و کار داریم که توانسته تا حجم زیادی از جزئیات را با کیفیتی بالا به نمایش در آورد. فرمول موفق نسخه اول این مجموعه اینبار با کیفیتی بهتر در Ghostrunner 2 مورد استفاده قرار گرفته و شاهد ارتقایی خوبی در بخش‌های مختلف بازی هستیم. با این حال بخش‌های Open-World به شکل واضحی نسبت به دیگر قسمت‌ها هیجان کمتری را به گیمر منتقل می‌کنند و از دید به تجربه کلی آسیب زده‌اند.