نتیجه بررسی‌‌های اقتصادی نشان می‌ دهد که رابطه بین بهره‌وری و اندازه بنگاه‌های اقتصادی رابطه عکس است و بنگاه‌های کوچک بهره‌وری بالاتری نسبت به بنگاه‌های بزرگ دارند. 

می ‌توان دو عامل درونی و بیرونی را بر تولید اثرگذار دانست. عامل درونی همان مدیریت و تکنولوژی است و عامل بیرونی همان سیاست ‌های کلان اقتصادی و تصمیمات دولتی است.

عوامل درونی موجب رشد و توسعه بنگاه‌های کوچک می ‌شود و عوامل بیرونی در اقتصاد ایران موجب کاهش بهره‌وری بنگاه‌های بزرگ ‌مقیاس شده است.

 در بنگاه‌های بزرگ‌مقیاس در اقتصاد ایران مدیریت از بیرون صورت می ‌گیرد که این عامل باعث بی ‌ثباتی تولید در این بنگاه‌ها شده است.

به گفته مسعود نیلی، اقتصاددان؛ یکی از مسائلی که صنعت ایران با آن درگیر است، این است که بنگاه‌های بزرگ ما همان بنگاه‌های کوچک نبودند که بزرگ شدند و مسیر رشد طبیعی خودشان را طی نکرده‌‌‌‌‌‌‌اند.

در اقتصاد ایران بنگاه‌های بزرگ از همان ابتدا بزرگ متولد می‌شوند و با جابه‌‌‌‌‌‌‌جایی دولت، مدیران و سایر موارد این بنگاه‌ها عوض می‌شوند. 

در صنعت ایران انبوهی از بنگاه‌های کوچک و قلیلی از بنگاه‌های بزرگ وجود دارند و در این میات، حفره بزرگی به‌نام بنگاه‌های متوسط هست و علت این است که مسیر رشد بنگاه کوچک در ایران مسیر همواری نیست. 

شاید جالب باشد که بدانید، تعداد کمی کارگاه تولیدی داریم که بیشتر تولید صنعتی ایران در آنجا انجام می‌شود.

بخش زیادی از ارزش‌افزوده اقتصاد ایران به وسیله بنگاه‌های بزرگ با بهره‌‌‌‌‌‌‌وری پایین ایجاد می‌شود و بخشی که بهره‌‌‌‌‌‌‌وری بالایی دارد نقش زیادی در تولید ناخالص داخلی ایران ندارد.

منبع :


دنیای اقتصاد