شفقنا – بلن فرناندز در یادداشتی در وب‌‌سایت الجزیره نوشت: روز پنجشنبه، هفدهم اکتبر، اسرائیل یحیی سنوار، رهبر حماس را در نوار غزه به قتل (شهادت) رساند؛ آن هم در جنگی خونین و ویرانگر که جان بیش از ۴۲ هزار فلسطینی را در طی یک سال ستانده و دامنه‌اش را اکنون به لبنان هم کشانده است.

بی‌شک، حذف سنوار هرگز به معنای پایان این نسل‌کشی نیست، چنانکه بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، در بیانیه پس از این ترور، تصریح کرد: «امروز حساب‌ها را تصفیه کردیم. امروز شر را گوشمالی دادیم، اما مأموریت ما هنوز به پایان نرسیده است.»

مایه دلگرمی صاحبان قدرت در کشوری که هستی‌اش بر پایه کشتار بی‌امان بنا نهاده شده، این است که «مأموریت» اسرائیل هیچگاه به پایان نخواهد رسید؛ تا آن هنگام که فلسطینیان و عرب‌های هم‌پیمانشان، بر آرمان مقاومت در برابر خونریزی‌های اسرائیل پایدار باشند.

با این همه، قتل سنوار، توجیه ادامه جنگ‌افروزی ‌‌جاری اسرائیل در غزه را دشوارتر می‌کند، هرچند توجیه‌پذیری هرگز برای ایالات متحده آمریکا، حامی بی‌چون و چرای اسرائیل در جهان، اهمیتی نداشته است.

در حقیقت، همدستی آمریکا در این نسل‌کشی دیرزمانی ا‌ست که شامل کمک برای یافتن سنوار هم شده است. در ماه اوت، نیویورک تایمز گزارش داد که دولت جو بایدن «منابع هنگفتی» را صرف یافتن رهبر حماس کرده، «رادارهای زمین‌کاو» در اختیار اسرائیل قرار داده و نهادهای جاسوسی آمریکا را مأمور «شنود مکالمات آقای سنوار» ساخته است.

همانند ترور حسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله، در بیروت در ماه سپتامبر، قتل سنوار نیز بی‌تردید نمادین است، زیرا این مرد بارها از دام‌ مرگبار اسرائیل گریخته بود.

در دوازده ماه گذشته، سنوار در نوار غزه ماند و فرماندهی عملیات نظامی بر ضد اسرائیل را برعهده داشت و از خود شهامتی بسیار افزون‌تر از آن رهبر اسرائیلی نشان داد که ترجیح می‌دهد با جت شخصی‌اش دنیا را بگردد و از کمبود حمایت بین‌المللی برای کشتار جمعی‌اش بنالد.

طبیعی ا‌ست که رسانه‌های جریان اصلی غربی، سنوار را همچون دیوی خونریز و تشنه نابودی اسرائیل تصویر کنند، زیرا این روایت است که به اسرائیل امکان می‌دهد اصطلاحا «ماموریت» خود را به انجام برساند.

اما نگاهی به بریده‌ای از مصاحبه سنوار در سال ۲۰۱۸ نشان می‌دهد که فکر و ذکر رهبر حماس نه ویرانی، که ساختن آینده‌ای برای فلسطین بود: «نمی‌گویم دیگر نخواهم جنگید… می‌گویم دیگر جنگ نمی‌خواهم. می‌خواهم محاصره [اسرائیل بر] غزه پایان یابد. غروب که به ساحل می‌روی، می‌بینی نوجوانان کنار دریا جمع شده‌اند، گپ می‌زنند و از خود می‌پرسند دنیا آن سوی دریا چگونه است. زندگی چه حال‌وهوایی دارد. این صحنه دل هر انسانی را به درد می‌آورد. می‌خواهم آزاد باشند».

سنوار که در اردوگاه پناهندگان در غزه زاده شده و بیش از دو دهه به جرم مبارزه برای آزادی سرزمینی که با خشونت تمام به اشغال اسرائیل درآمده بود، در زندان‌های اسرائیل به سر برده بود، به خوبی از محدودیت‌هایی که اسرائیل بر «آزادی» فلسطینیان تحمیل کرده، آگاه بود.

بی‌گمان، این محدودیت‌ها اکنون بیش از پیش خودنمایی می‌کنند. دیگر نمی‌توان هنگام غروب آفتاب در ساحل غزه قدم زد و نوجوانان فلسطینی را دید که در خیال خود، زندگی در سرزمین‌هایی را که در محاصره دائمی و بمباران‌های دیوانه‌وار گاه‌و‌بی‌گاه اسرائیل نیستند، تجربه می‌کنند.

امروزه، بیشتر احتمال دارد که سوختن نوجوانان فلسطینی در آتش حملات اسرائیل به بیمارستان‌های غزه را مشاهده کنید.

و اگرچه اسرائیل از شر یکی از چهره‌های کلیدی مقاومت ضدصهیونیستی خلاص شده، عامدانه بذر مقاومتی عظیم‌تر را می‌کارد؛ مقاومتی که بدون آن، تجارت خونبار و پرسود اسرائیل نمی‌تواند به حیات خود ادامه دهد.

چنانکه در گزارش نیویورک تایمز در ماه اوت اشاره شده است، مقامات آمریکایی در آن زمان بر این باور بودند که کشتن یا دستگیری یحیی سنوار به نتانیاهو این امکان را می‌دهد که «پیروزی نظامی چشمگیری» را به نام خود ثبت کند و او را برای پایان دادن به عملیات نظامی در غزه متقاعد سازد.

اما چنانکه نتانیاهو خود تصریح کرده، اسرائیل شاید «حسابش» را با سنوار صاف کرده باشد، «اما مأموریت ما هنوز تمام نشده است».

در ماه ژوئیه که اسرائیل اسماعیل هنیه، رهبر پیشین حماس را ترور کرد، رویترز نوشت که «بسیاری از دیپلمات‌ها هنیه را در مقایسه با دیگر اعضای تندروی حماس، میانه‌رو می‌دانستند.» برای بی‌علاقگی مطلق اسرائیل به صلح، هیچ سند و مدرک دیگری نیاز نبود.

و اما در مورد علاقه آمریکا به صلح، پس از ترور سنوار، بایدن با انتشار بیانیه‌ای شورمندانه، برای خودش به دلیل «صدور فرمان به نیروهای ویژه و مأموران اطلاعاتی [آمریکا] برای همکاری شانه‌به‌شانه با همتایان اسرائیلی‌شان در ردیابی و یافتن سنوار و دیگر رهبران حماس که در غزه مخفی شده بودند» به‌به و چه‌چه کرد.

به گفته بایدن، این عملیات هم‌ارز ترور اسامه بن لادن در سال ۲۰۱۱ و «روزی خوب برای اسرائیل، برای ایالات متحده و برای جهان» بود.

اما روزی که برای نسل‌کشی خوب باشد، به هیچ روی روز خوبی نیست.

منبع: Belén Fernández / Al Jazeera

ترجمه: شفقنا