شفقنا- خودروهای پرنده همواره جایگاه ویژه‌ای در ذهن علاقه‌مندان به داستان‌های علمی-تخیلی و نوآوران داشته‌اند. این خودروها از نخستین اختراعات آینده‌نگرانه‌ای هستند که در رمان‌های علمی-تخیلی ظاهر شدند. اولین حضور آنها را می‌توان تا سال ۱۸۹۰ در آگهی‌های تبلیغاتی روزنامه‌ها ردیابی کرد که به‌عنوان یکی از نوآوری‌های آینده‌ی نزدیک معرفی می‌شدند.
به گزارش شفقنا، الجزیره نوشت که اگرچه ایده خودروهای پرنده با چالش‌های مهندسی و فیزیکی بسیاری روبروست که آن را بیشتر به قلمرو تخیل نزدیک می‌کند، اما این امر نوآوران را از تلاش برای تحقق این رویا بازنداشته است. شاید بتوان اولین تلاش‌ها برای ساخت خودروهای پرنده به معنای امروزی آن را به سال ۱۹۱۷ نسبت داد، زمانی که خلبان، گِلِن کرتیس، تلاش کرد اولین خودروی پرنده‌ی جهان را بسازد.
البته تلاش‌های کرتیس با شکست مواجه شد و خودروهای پرنده برای سال‌های طولانی در آثار علمی-تخیلی باقی ماندند. اما این ایده هرگز ذهن مخترعان و علاقه‌مندان به مهندسی را ترک نکرد و تلاش‌ها برای تحقق این رویایی که از دیرباز در ذهن انسان‌ها وجود داشته، ادامه یافت. امروزه، با پیشرفت‌های تکنولوژیکی در همه بخش‌ها، رویای خودروهای پرنده به واقعیت نزدیک‌تر شده است.
مدل‌هایی که به پرواز نزدیک می‌شوند:
در طول سال‌های گذشته، شرکت‌های بسیاری تلاش کردند تا نمونه‌های اولیه‌ای از خودروهای پرنده‌ی خود را ارائه دهند، اما بدون موفقیت. تا سال‌های اخیر که صنعت خودرو و موتور پیشرفت چشمگیری کرد و این رویا را از طریق تلاش‌های بسیاری از شرکت‌ها به تحقق نزدیک‌تر نمود.
شاید شرکت «پال-وی» (Pal-V) باشد که در سال ۲۰۱۸، اولین نمونه‌ی اولیه‌ی خودروی پرنده خود را با نام «لیبرتی» (Liberty) رونمایی کرد و آن را به‌طور رسمی در سال ۲۰۲۲ در نمایشگاه بین‌المللی خودرو ژنو، پس از دریافت اولین مجوز پرواز، به بازار عرضه نمود. این شرکت، در کانال یوتیوب خود، فیلم‌هایی از خودرو در حال حرکت در جاده و سپس در حال پرواز منتشر کرده است.
پس از آن، شرکت «آلف برای هوافضا» (Alef Aeronautics) با رونمایی از مدل «A» وارد این عرصه شد. این مدل، به خودروی برقی معمولی شباهت دارد، ظرفیت دو سرنشین را دارد و قادر است بیش از ۱۱۰ کیلومتر را پرواز کند. این خودرو در سال ۲۰۱۹ رونمایی شد و در سال ۲۰۲۳ مجوز لازم برای شروع آزمایش‌ها را از اداره‌ی هوانوردی فدرال ایالات متحده دریافت کرد.
پس از آن، شرکت‌های بسیاری مدل‌های خودروی پرنده‌ی خود را ارائه کردند؛ از «آسکا A5» که شبیه به یک هلیکوپتر بزرگ است تا خودروی «کلین ویژن ایرکار» که بیشتر به یک خودروی معمولی با بال و «دورونی H1» که شبیه به یک سفینه فضایی تازه خارج شده از فیلم‌های علمی-تخیلی است.
اخیراً، شرکت چینی «ایکس‌پنگ ایروهت» (XPENG AEROHT) مفهوم خود را از خودروهای پرنده ارائه داده است. به‌جای اینکه خودرو قابلیت پرواز داشته باشد، این شرکت ترجیح داده است یک هواپیمای کوچک را به یک کامیون شبیه به «سایبرتراک» متصل کند. این مفهوم در نمایشگاه CES که هم‌اکنون در حال برگزاری است، رونمایی شده است.
۱۰۰ هزار خودروی پرنده در آسمان چین:
اگرچه تمام کشورهای جهان در رویای خودروهای پرنده شریک هستند، اما چین در این صنعت به تنهایی پیش می‌رود، درست مانند آنچه در صنعت خودروهای الکتریکی انجام می‌دهد. طبق گزارش‌ها، دولت چین قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ به ۱۰۰ هزار خودروی پرنده دست یابد.
دولت چین از تلاش‌های شرکت‌های فعال در این صنعت به‌شدت حمایت می‌کند. این حمایت در قالب معافیت‌های مالیاتی، سرمایه‌گذاری‌های مختلف و تلاش برای تطبیق قوانین با این صنعت نمود پیدا می‌کند. به همین منظور، اتحادیه‌ای به نام «اتحادیه اقتصادی کم‌ارتفاع چین» (The China Low Altitude Economic Alliance) تشکیل شده است که بیش از ۱۰۰ شرکت فعال در صنعت پرواز کم‌ارتفاع را در خود جای داده است.
دولت چین به خودروهای پرنده و وسایل نقلیه کم‌ارتفاع به‌عنوان راه‌حل نگاه می‌کند. این وسایل نقلیه می‌توانند راه‌حلی سریع برای برخی از بزرگ‌ترین چالش‌های دولت چین ارائه دهند، چه ازدحام ترافیکی مداوم در شهرها و چه دسترسی به مناطق کوهستانی دورافتاده که جاده‌های آسفالته ندارند.
موانع فنی و قانونی:
با وجود پیشرفت‌های سریع اخیر در صنعت خودروهای پرنده، این صنعت همچنان با چالش‌های مختلفی روبروست که بیشتر مربوط به موانع فنی و قانونی است. این چالش‌ها از مسافتی که این خودروها می‌توانند طی کنند، شروع می‌شود.
در حال حاضر، اکثر خودروهای پرنده از سیستمی مشابه با وسایل نقلیه برقی با قابلیت برخاست و فرود عمودی (eVOTL) استفاده می‌کنند. بنابراین، آنها بخش زیادی از انرژی خود را صرف برخاست و فرود و همچنین مسافت پیموده شده چه در هوا و چه در جاده‌های معمولی می‌کنند.
بخشی از مشکل برد، مربوط به اندازه باتری و فناوری آن است. در حالی که شرکت‌های خودروسازی برقی توانسته‌اند برد باتری‌ها را به ۸۰۰ و ۱۰۰۰ کیلومتر برسانند، اما خودروهای پرنده هنوز در برد کمتر از ۴۰۰ کیلومتر گیر کرده‌اند.
لازم به ذکر است که میزان مصرف باتری در پرواز با میزان مصرف آن در هنگام رانندگی در جاده‌های معمولی بسیار متفاوت است، زیرا مقاومت هوا در وسایل نقلیه هوایی بسیار متفاوت است و برای برخاست مناسب نیاز به مصرف انرژی بیشتری دارند.
علاوه بر این، مشکلات حقوقی مربوط به چنین وسایلی وجود دارد. اکثر شرکت‌ها در تلاشند تا وسایلی بسازند که هم بتوانند پرواز کنند و هم در جاده‌ها حرکت کنند، که این امر دولت‌ها را مجبور می‌کند قوانین جدیدی را برای صدور گواهینامه رانندگی و حرکت چنین وسایلی وضع کنند؛ زیرا راننده باید علاوه بر رانندگی با خودروهای معمولی، با اصول اولیه پرواز نیز آشنا باشد.
چالش دیگری نیز وجود دارد که شامل آماده‌سازی جاده‌ها و ایجاد زیرساخت مناسب برای این نوع استفاده می‌شود. با وجود آسمان‌خراش‌ها و ساختمان‌های عظیم، برای رانندگان خودروهای پرنده دشوار خواهد بود که مانند آنچه شرکت‌ها تبلیغ می‌کنند، در عرض چند ثانیه از حالت زمینی به حالت هوایی تغییر وضعیت دهند.
کاربردهای فراوان:
با وجود موانع موجود، مفهوم خودروهای پرنده بیشتر شبیه به یک تجربه‌ی لوکس به نظر می‌رسد که بسیاری از مردم به دنبال آن نخواهند بود، اما این نوع وسایل نقلیه کاربردهای متعدد و منحصربه‌فردی دارند؛ از جمله دسترسی به مناطقی که خودروهای معمولی به‌راحتی نمی‌توانند به آنجا برسند تا کاهش تراکم در جاده‌ها.
این کاربرد از نظر دولت ژاپن نیز پنهان نمانده است. دولت ژاپن تصمیم گرفته است که سرمایه‌گذاری‌های خود را در این بخش افزایش داده و با شرکت‌های چینی برای ساخت خودروهای پرنده‌ای که برای استفاده در ژاپن مناسب باشند، همکاری کند. دلیل این امر این است که این کشور از مجموعه‌ای از جزایر پراکنده تشکیل شده است که دسترسی به آنها از طریق روش‌های معمول دشوار است.
و اگر شرکت‌ها به همین روال در صنعت خودروهای پرنده پیش بروند، به احتمال زیاد این خودروها به دلیل هزینه بالای این خودروها و همچنین قوانین مبهم و نامشخص. فقط در اختیار علاقه‌مندان به تجربیات لوکس، سازمان‌های امدادرسانی و دولت‌ها قرار خواهند گرفت.
این گزارش را در الجزیره ببینید
source