Wp Header Logo 4659.png

 زنگ خطر کمبود پزشک متخصص در کشور به‌صدا درآمده است، پزشکان حاضر نیستند وارد دوره‌های دستیاری شوند، بخش عمده‌ای از صندلی‌های دانشگاه‌های علوم پزشکی در دوره‌های تخصص و فوق‌تخصص خالی می‌مانند، وزیر بهداشت گفته که «در تمام رشته‌های تخصصی به جز سه رشته غدد، گوارش و جراحی پلاستیک، در سایر رشته‌ها تعداد داوطلبان زیر ظرفیت اعلام شده بودند.» آیا در چنین وضعیتی مجبور می‌شویم پزشک متخصص از خارج از کشور به ایران بیاوریم؟ عضو هیأت رئیسه مجمع عمومی نظام پزشکی کشور در پاسخ به این پرسش به خبرآنلاین می‌گوید: «بعید نیست، روزی که مجبور باشیم پزشک وارد می‌کنیم.»

یاسر صالحی نجف‌آبادی معتقد است اگر تا امروز پزشک متخصص خارجی به کشور نیاورده‌ایم دلیلش این است که متخصصان داخلی تمام وقت کار می‌کنند. او با ابراز نگرانی از آینده پزشکی در کشور بیان می‌کند: «در سال‌های آینده افرادی که وارد رشته پزشکی می‌شوند مانند قبل بااستعدادترین‌ها نیستند.»

به گفته او: «وقتی ظرفیت دستیاری رشته‌ها تکمیل نمی‌شود یعنی هر پزشکی با هر میزان سواد و توانایی فقط در آزمون دستیاری شرکت کند می‌تواند به راحتی صاحب یک صندلی شود.»

در این گفت‌وگو دبیر شورای هماهنگی نظام پزشکی‌های استان اصفهان، از رشته‌هایی نام می‌برد که به‌شدت درباره کمبود متخصص در آن‌ها نگران است. میل به مهاجرت از کشور، تغییر شغل، خودکشی کادر درمان و مسائلی که سبب بی‌انگیزه شدن جامعه پزشکی شده است از جمله مواردی هستند که یاسر صالحی نجف‌آبادی به آن‌ها پاسخ می‌دهد.

متن کامل گفت‌وگوی خبرآنلاین دبیر شورای هماهنگی نظام پزشکی‌های استان اصفهان در ادامه آمده است.

در سال‌های آینده افرادی که وارد رشته پزشکی می‌شوند مانند قبل بااستعدادترین‌ها نیستند

 

*در حال حاضر میزان رغبت پزشکان به دوره دستیاری و متخصص شدن چه‌طور است؟

در سال ۱۴۰۳ از ۵۴۰۰ جایگاه پذیرش دستیار تخصص پزشکی در دانشگاه‌­های علوم پزشکی کشور ۲۰۶۹ جایگاه خالی ماند و به دور دوم تکمیل ظرفیت رسید. برای مثال دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد امسال اعلام کرده ۱۸ دستیار تخصص داخلی می‌گیرد اما فقط ۶ نفر برای این دوره تخصصی وارد دانشگاه شدند که طی دو ماه ۲ نفر از آنها انصراف دادند و در حال حاضر این دانشگاه ۴ نفر دستیار سال یک داخلی دارد. دانشگاه علوم پزشکی اردبیل هم برای دستیاری داخلی ظرفیت ۱۳ نفر داشت اما فقط یک نفر وارد دانشگاه شد.

این‌ها را گفتم که به یک نکته نگران‌کننده اشاره کنم، قبل‌ترها همه تلاش می‌کردند پزشکی بخوانند و اقبال عمومی به پزشکی و تخصص بالا بود، در نتیجه افراد با استعداد و توانمند در این رشته قبول می‌شدند، همه ظرفیت‌ها هم پر می‌شد، اما امروز متاسفانه جوان با استعداد سراغ رشته‌هایی می‌رود که بتواند سریع پذیرش بگیرد و مهاجرت کند، بنابراین در سال‌های آینده افرادی که وارد رشته پزشکی می‌شوند مانند قبل بااستعدادترین‌ها نیستند، وقتی ظرفیت دستیاری رشته‌ها تکمیل نمی‌شود یعنی هر پزشکی با هر میزان سواد و توانایی فقط در آزمون دستیاری شرکت کند می‌تواند به راحتی صاحب یک صندلی شود، یعنی در سال‌های آینده متخصص‌هایی داریم که توانمندترین پزشکان نبوده­‌اند که متخصص شده‌­اند و این یک زنگ خطر برای سلامت جامعه است.

صندلی‌های دستیاری رشته بیهوشی و طب اورژانس خالی است

*این نگرانی درخصوص کدام رشته‌های پزشکی پررنگ تر است؟

تعداد زیادی از صندلی‌های دستیاری رشته بیهوشی و طب اورژانس خالی است و کسی حاضر نیست متخصص بیهوشی و طب اورژانس بشود. در ایران اتاق‌های عملی داریم که متخصص بیهوشی ندارند که در آن عمل جراحی انجام شود و بیشتر اورژانس­‌های کشور متخصص طب اورژانس ندارند. در مرتبه‌­ی بعد، این نگرانی برای تخصص­‌های رشته‌­های مادر وجود دارد، رشته‌هایی مانند تخصص داخلی، اطفال، جراحی عمومی و جراحی زنان. کسی نسبت به این رشته‌ها میل  و علاقه‌­ای ندارد.

بعید نیست روزی که مجبور باشیم پزشک وارد می‌کنیم

*آیا این احتمال وجود دارد که روزی مجبور باشیم متخصص از خارج وارد کنیم، حداقل برای همین رشته‌ها که نام بردید؟

بعید نیست روزی که مجبور باشیم پزشک وارد می‌کنیم اما اگر تاکنون چنین اتفاقی نیفتاده است به این علت بوده که امروز متخصصین ما با تمام نیرو دارند کار می‌کنند. شیفت بیهوشی و طب اورژانس در خیلی از بیمارستان‌­ها به سختی کامل می‌شود، در خیلی از بیمارستان‌ها از آن‌جایی که در آی‌سی‌یو متخصص بیهوشی کافی نداریم مجبوریم از متخصص داخلی برای تکمیل شیفت استفاده کنیم.

در ۳ سال گذشته بالای ۳۰ نفر از پزشکان خودکشی کرده‌­اند

*با این وجود وضعیت تعداد پزشکان متخصص در کشور نگران کننده شده است، این‌طور نیست؟

امروز علاوه بر اینکه افراد جدیدی وارد حوزه تخصص نمی‌شوند پزشکان متخصص هم دارند طبابت را ترک می‌کنند، پزشکان متخصصی داریم که از شغل خودشان مهاجرت کردند و کار دیگری انجام می‌دهند، پزشکانی داریم که از کشورشان مهاجرت می‌کنند، جایی می‌روند که قدرشان دانسته شود، ما پزشکانی داریم که تحت سختی و فشار کار از زندگی مهاجرت می‌کنند و دست به خودکشی می‌زنند، در ۳ سال گذشته متاسفانه بالای ۳۰ نفر از همکاران ما خودکشی کرده‌­اند.

تحصیل در دوره دستیاری درمقابل سرمایه عمر از دست رفته شخص به‌جز زیان چیز دیگری ندارد

*به‌نظرتان دلیل عدم تمایل پزشکان برای ادامه تحصیل در دوره‌های تخصصی و فوق‌تخصصی چیست؟

وقتی یک پزشک می‌خواهد تخصص بگیرد باید یک دوره چهار پنج ساله را طی کند، در این دوره به صورت ۲۴ ساعته در اختیار دانشگاه و بیمارستان قرار می­‌گیرد و حق تاسیس مطب یا انجام کار خصوصی یا حتی اجازه کار در کلینیک‌­ها را ندارد، باید شب و روز شیفت بدهد، بیمار ببیند، مطالعه کند تا نهایتا یک متخصص بشود. تقریباً همین دوره را باید طی کند تا فوق تخصص بگیرد. وقتی یک فرد چنین سرمایه‌گذاری‌ای می‌کند باید برای او نتیجه‌­ای داشته باشد، اما درحال حاضر در کشور ما تقریباً برعکس است، یعنی نه تنها افزایش چندانی در درآمد آن پزشک ایجاد نمی‌­کند بلکه مسئولیتش هم بیشتر می‌شود و این درمقابل سرمایه عمر از دست رفته شخص به‌جز زیان چیز دیگری در بر ندارد.

بنابراین یک پزشک در چنین شرایطی از خودش می‌پرسد چرا باید وارد دوره‌های دستیاری شود؟ وقتی سرمایه­‌گذاری‌ای می‌­کند که هیچ برگشتی ندارد. وقتی دانشجویان من می‌­پرسند که آیا بعد از اتمام دوره پزشکی و طرح آن، وارد دوره تخصص بشویم یا نه؟ جواب من این است که اگر بخواهم به فکر خودتان باشم می­‌گویم نه! نیایید؛ ولی اگر به فکر مردمم که خودم و خانواده­ام یکی از آنها هستم، می­گویم بیایید.

شرایط طبابت در کشور ما طوری است که پزشکان انگیزه لازم ندارند

*فقط مسائل مالی دلیل نشان دادن این بی‌میلی برای ادامه تحصیل در دوره‌ها دستیاری است؟

خیر، فقط مسائل مالی نیست، یک پزشک مثل هر حرفه‌­مند دیگری برای این‌که طبابت کند باید انگیزه داشته باشد، اما شرایط طبابت در کشور ما طوری است که پزشکان انگیزه لازم ندارند. باید از خودمان بپرسیم کسی‌که وظیفه‌ی اصلی‌اش نجات جان انسان‌ها هست چه جایگاهی در جامعه ما دارد؟ جامعه ما برای فردی که تمام عمرش تلاش کرده جان انسان‌ها را نجات دهد چه جایگاهی قائل است؟ آیا مردم ما می‌دانند که پزشک به‌خاطر نجات جان آنها و پاسبانی از سلامت آنها عمر و جان خود را گذاشته و می­‌گذارد و قدر این را می‌­دانند؟ برخی از شهروندان و مردم‌مان بله ولی خیلی از بیماران غافل از این هستند. وقتی قدر تو را ندانند با چه دلخوشی­ای کار کنی؟

درد و رنجی بالاتر از این هست که نجات‌دهنده بیماران را بکشند؟

source

ecokhabari.com

توسط ecokhabari.com