عضو شورای ملی زعفران با بیان اینکه سالانه حدود ۳۰ تا ۴۰ تن زعفران به افغانستان صادر می‌شود، گفت: با تغییر بسته‌بندی و برند، این زعفران به کشور‌های دیگر صادر می‌شود که چالش‌هایی برای بازار‌های هدف ایران داشته است.
ایران به‌عنوان بزرگترین تولیدکننده زعفران در جهان، این روز‌ها با چالشی جدی در حفظ جایگاه خود در بازار‌های جهانی روبه‌رو است؛ چالشی که ریشه آن نه در ضعف کیفیت یا تولید، بلکه در ضعف مدیریت صادرات و بی‌توجهی به ارزش‌افزوده محصول نهفته است.
در حالی‌که زعفران ایرانی سال‌ها به‌عنوان باکیفیت‌ترین نوع در جهان شناخته می‌شد، اکنون برخی کشور‌ها با استفاده از محصول ایرانی، اما با بسته‌بندی و نشان تجاری متفاوت، در حال ربودن گوی رقابت از ایران هستند.
افغانستان در کمتر از ۲ دهه توانسته است به یکی از بازیگران جدی بازار زعفران تبدیل شود و در برخی بازار‌های بین‌المللی، نام خود را ثبت کند.
علی حسینی، عضو شورای ملی زعفران در گفت‌و‌گو با میزان درباره حضور افغانستان در بازار زعفران گفت: افغانستان از غفلت ایران استفاده کرده و به رقیب ما تبدیل شده است.
وی افزود: آنها کمتر از ۲۰ سال است که زعفران تولید می‌کنند، آن هم با استفاده از پیاز زعفران، نیروی کار و آموزش‌هایی که از ایران برده‌اند.
عضو شورای ملی زعفران اظهار کرد: بخشی از زعفران ایرانی به‌صورت قاچاق به افغانستان برده می‌شود، آن‌جا بسته‌بندی و با برند افغانستانی در بازار جهانی عرضه می‌شود.
حسینی با بیان اینکه سالانه حدود ۳۰ تا ۴۰ تن زعفران به افغانستان صادر می‌شود، گفت: نتیجه این است که افغانستانی‌ها با زعفران ایرانی برای خود برند‌سازی و بازار‌های ما را تصاحب می‌کنند.
وی تاکید کرد: در حالی که دولت افغانستان ورود زعفران ایرانی را ممنوع کرده، اما افغانستان زعفران ایران را قاچاق می‌کند و به کشور‌های دیگر می‌فروشد.
به گفته عضو شورای ملی زعفران، محصول ایرانی ارزان و فله‌ای صادر و در همان حال، افغانستان همان زعفران را با بسته‌بندی و برند خود چند برابر گران‌تر به بازار‌های جهانی می‌فروشد.
انتهای پیام/
source