کشف راهی جدید برای مسدود کردن «ریشه اصلی» عوارض دیابت

شفقنا – دانشمندان در دانشگاه لانگون نیویورک یک ترکیب دارویی آزمایشی به نام RAGE406R کشف کرده‌اند که با مسدود کردن تعامل مضر بین دو پروتئین اصلی، از آسیب به قلب، کلیه و بافت‌ها در اثر دیابت جلوگیری می‌کند.

به گزارش سرویس ترجمه شفقنا، این ترکیب، برخلاف داروهای فعلی، مستقیماً قند خون بالا را هدف قرار نمی‌دهد، بلکه عملکردهای مخرب درون سلولی ناشی از دیابت را خنثی می‌کند. این کشف می‌تواند یک شکاف درمانی مهم را در برابر عوارض دیابت نوع ۱ و نوع ۲ پر کند.

این درمان با هدف قرار دادن تعامل مخرب بین دو پروتئین در داخل سلول‌ها عمل می‌کند:

پروتئین RAGE (گیرنده): این گیرنده به مولکول‌هایی به نام محصولات نهایی گلیکوزیله پیشرفته (AGEs) متصل می‌شود. AGEs زمانی تشکیل می‌شوند که پروتئین‌ها یا چربی‌ها به قندها می‌چسبند و در افراد مبتلا به دیابت و چاقی انباشته می‌شوند.

پروتئین DIAPH1: این پروتئین به ساخت رشته‌های اکتین کمک می‌کند که بخشی از اسکلت سلولی را تشکیل می‌دهند.

پژوهشگران نشان دادند که در دیابت، پروتئین DIAPH1 به انتهای داخلی پروتئین RAGE متصل می‌شود. این اتصال، یک اجتماع ایجاد می‌کند که تشکیل ساختارهای اکتین را افزایش داده و در نتیجه، عوارض دیابت را بدتر می‌کند.

اما ترکیب RAGE406R که یک مولکول کوچک است، با پروتئین RAGE رقابت می‌کند تا از اتصال DIAPH1 به آن جلوگیری کند.

با مسدود کردن این تعامل تورم بافت کاهش می‌یابد، التهاب در سلول‌های ایمنی (ماکروفاژها) تعدیل می‌شود و بهبود زخم تسریع می‌گردد.

نتایج امیدوارکننده در آزمایش‌ حیوانی این دارو
کاهش آسیب عضو: در موش‌ها، این ترکیب از آسیب‌های قلبی و کلیوی جلوگیری کرد.
بهبود زخم: در موش‌های چاق مبتلا به دیابت نوع ۲ که بهبود زخم کندی داشتند، درمان موضعی با RAGE406R به بسته شدن سریع‌تر زخم کمک کرد.
کاهش التهاب: این ترکیب سطوح یک ماده شیمیایی کلیدی سیگنال‌دهنده التهابی را کاهش داد، که این امر به نوبه خود، التهاب را مهار کرده و تغییرات ساختاری بافتی مورد نیاز برای بهبود را افزایش داد.

دکتر آن ماری اشمیت، یکی از نویسندگان ارشد، می‌گوید: در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد که ریشه‌های اصلی عوارض دیابت را هدف قرار دهد و کار ما نشان می‌دهد که RAGE406R می‌تواند این کار را انجام دهد؛ نه با کاهش قند خون بالا، بلکه با مسدود کردن عملکرد درون سلولی.

این ترکیب می‌تواند بسیار مهم باشد زیرا برخلاف بسیاری از داروهای فعلی که فقط برای دیابت نوع ۲ کار می‌کنند، پتانسیل درمان عوارض در هر دو نوع دیابت ۱ و ۲ را دارد. گام بعدی، تأیید ایمنی و اثربخشی این ترکیب در آزمایش‌های انسانی است.

این خبر را اینجا ببینید.