اسپانیا، ترکیه و کره‌جنوبی نشان‌دهنده تغییرات سریع الگوهای مهاجرتی هستند. اسپانیا از سال 1990 یکی از سریع‌ترین رشدها در جمعیت مهاجران را تجربه کرد.
به گزارش تجارت نیوز، طی ۳۵ سال گذشته، مهاجرت بین‌المللی با سرعت قابل‌توجهی گسترش یافته است. با جهانی‌شدن اقتصادها و افزایش امکان جابه‌جایی، مهاجران بیشتری به دلایل کاری، امنیتی و آموزشی از مرزها عبور کرده‌اند.
مهاجرت جهانی از سال ۱۹۹۰ بیش از دو برابر شده است. این موضوع افزایش تحرک بین‌المللی را نشان می‌دهد. در میان کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، سوئیس با سهم ۳۱.۱ درصدی، بیشترین میزان مهاجران را دارد. این رقم نسبت به سال 1990 بیش از ۱۲ واحد درصد افزایش یافته است.
این اینفوگرافی نشان می‌دهد سهم ساکنان متولد خارج در اقتصادهای پیشرفته از سال ۱۹۹۰ تاکنون چگونه تغییر کرده است. داده‌های این تصویر از وبسایت سازمان ملل متحد استخراج شده‌اند.
کشورهایی با بالاترین سهم مهاجران
سوئیس، استرالیا و نیوزیلند کشورهایی هستند که بالاترین سهم‌های مهاجرت را میان اقتصادهای پیشرفته دارند. هر یک از این کشورها از سال ۱۹۹۰ شاهد افزایش ثابت در تعداد مهاجران بوده‌اند. این افزایش تحت تاثیر تقاضای قوی نیروی کار و کانال‌های مهاجرتی باز رخ داده است. اقتصادهای کوچک‌تر مانند ایسلند و اتریش نیز رشد سریعی را تجربه کرده‌اند و سیمای جمعیتی آن‌ها به‌شدت دگرگون شده است. این کشورها اکنون در میان متنوع‌ترین جوامع بین‌المللی در جهان قرار دارند.
مراکز مهاجرتی جدید در اروپا و آسیا
اسپانیا، ترکیه و کره‌جنوبی نشان می‌دهند که الگوهای مهاجرتی چگونه می‌توانند به‌سرعت تغییر کنند. اسپانیا در این مدت یکی از سریع‌ترین افزایش‌ها را تجربه کرد. سهم مهاجران این کشور از ۲ درصد در سال ۱۹۹۰ به بیش از ۱۸ درصد در حال حاضر رسیده است. سهم کره‌جنوبی از تقریبا صفر به ۳.۵ درصد افزایش یافته است. این افزایش نیز تبدیل شدن این کشور به یک اقتصاد با درآمد بالا و جذب نیروی کار خارجی را بازتاب می‌دهد. رشد ترکیه نیز نشان‌دهنده نقش فزاینده آن به‌عنوان مقصد و همچنین گذرگاه مهاجرت منطقه‌ای است.
مقاصد سنتی همچنان پیشتاز هستند
کشورهایی مانند آمریکا، آلمان، کانادا و بریتانیا بر اساس تعداد کل جمعیت مهاجر، همچنان مقاصد اصلی جهانی به شمار می‌روند. اگرچه درصد مهاجران این کشورها رشد تدریجی‌تری داشته، اما جمعیت پایه زیاد آن‌ها باعث شده نقش محوری خود در جریان‌های مهاجرت جهانی را حفظ کنند. این اقتصادها همچنان برای پر کردن شکاف‌های نیروی کار و حمایت از پایداری جمعیتی بلندمدت خود به نیروی کار بین‌المللی وابسته هستند.
source