فرارو- خرمشهر، شهری به وسعت تمام ایران، نه فقط یک نقطه روی نقشه بلکه تکه‌ای از جان این سرزمین است؛ شهری که در سینه‌اش پنجاه هزار نخل سرجدا آرمیده‌اند، گواه مظلومیت و شکوه. هر نخل، مناره‌ای‌ست خاموش از غیرت و استقامت؛ نخل‌هایی که اگر زبان می‌گشودند، حماسه مردانی را روایت می‌کردند که جان بر کف، از خاکشان دفاع کردند و سبک‌بال به ملکوت پرکشیدند.
به گزارش فرارو، در کوچه‌پس‌کوچه‌های خرمشهر، آلاله‌هایی سرخ‌فام پرپر شدند تا بار دیگر سبزی و خرّمی به این خاک بازگردد؛ شهری که روزی «خونین‌شهر» لقب گرفت تا مظلومیتش را با جوهر سرخ در تاریخ بنگارند. آری، شهری که ناجوانمردانه در سوم آبان ۱۳۵۹ به اشغال ارتش بعثی درآمد اما هرگز تسلیم نشد؛ شهری که به‌رغم فرمان عقب‌نشینی، با خون دلیرترین فرزندان وطن حفظ شد.
و اما «بیت‌المقدس»؛ رمز رهایی، رمز غرور. دهم اردیبهشت ۱۳۶۱، عقربه‌ها نیمه‌شب را رد کرده بودند که فریاد «یا علی بن ابیطالب» آسمان جنوب را شکافت. رزمندگان اسلام با شجاعتی بی‌بدیل، خطوط دشمن را در هم شکستند و ۸۰۰ کیلومتر مربع از خاک وطن را آزاد کردند. عبور برق‌آسای نیروهای زرهی از کارون، شکار تانک‌ها و پیشروی تا جاده استراتژیک اهواز – خرمشهر، همه تنها آغاز نبردی بود که پایانش، آزادی خرمشهر بود.
مرحله دوم، شانزدهم اردیبهشت آغاز شد؛ حمله‌ای همه‌جانبه از شمال و جنوب، که در آن خطوط دشمن یکی‌یکی سقوط کرد و فریاد تکبیر، بر ویرانه‌های سنگرهای به‌ظاهر تسخیرناپذیر پیچید.
و سرانجام، اول خرداد. عملیات سوم با رمز مبارک محمد (ص) آغاز شد. خاکریزها در هم کوبیده شدند، دشمن عقب نشست و فشار گازانبری لشکرهای ایران، ستون‌های بعثی را به عقب راند. پرواز جنگنده‌های ایران، آتش‌بار بی‌وقفه و مقاومت بی‌امان، دشمن را در هم شکست. سوم خرداد ۱۳۶۱، در ساعت ۱۳:۵۰، خرمشهر آزاد شد. پس در این روز کسی نبود که لبخند شادی و سرور بر لب نداشته باشد، کسی نبود که شور و شوق تمام وجودش را فرا نگرفته باشد و کسی نبود که اشک اشتیاق از دیدگان جاری نسازد چراکه خرمشهر که روزی از آنِ دشمن شده بود، دوباره در آغوش میهن آرام گرفت. اشک شوق بر گونه‌ها نشست، فریاد پیروزی در کوی و برزن پیچید، و رود اروند، خروشان‌تر از همیشه، آزادی را در آغوش کشید.
آزادسازی خرمشهر تنها یک پیروزی نظامی نبود؛ زلزله‌ای بود در معادلات سیاسی منطقه. این فتح بزرگ نشان داد ایران نوظهور، قدرتی تعیین‌کننده در خاورمیانه است. ورق جنگ برگشت، روحیه دشمن در هم شکست و در ادامه، پیروزی‌های دیگری در راه بود؛ پیروزی‌هایی از جنس ایمان، اتحاد و ایستادگی. خرمشهر، نه فقط آزاد شد؛ بلکه به نمادی جاودان از غیرت و امید بدل گشت.
source