به گزارش پرشین خودرو، فصل های سرد سال همواره یکی از بهترین دوران ها برای تاخت و تاز به خودروسازان و انتقادهای تکراری و بدون راهکار است. زیرا پدیده وارونگی هوا موجب پدیدار شدن آلودگی می شود و تعطیلات و … در پس آن اتفاق می افتد. درست در همین ایام است که تنور انتقاد به خودروسازان داغ می شود. از انتقاد به کیفیت خودروها گرفته تا مصرف سوخت و آلایندگی و حتی عدم تولید خودروهای رنگی!
بعضی از این انتقادها البته منطقی به نظر می رسند و واقعیت اینجاست که در صورت تبدیل شدن به طرح های تحقیقاتی و پروژه های کارشناسی شده می توانند به صنعت خودرو کشور کمک کنند. اما بعضی دیگر از این انتقادها که عمدتا توسط غیرکارشناسان و حتی در سطح اساتید دانشگاه ها مطرح می شود، بیشتر به یک سناریو طنز شبیه هستند.
مثل این موضوع که خودروسازان را تعطیل کنیم، کارکنان آنها را به خانه بفرستیم، خودروهای مورد نیاز را وارد کشور کنیم و حقوق آنها را از قِبَل کاهش مصرف سوخت خودروهای روز جهانی وارداتی پرداخت کنیم! یک طرح کاملا کارشناسی شده که البته می تواند ایده ای برای ساخت یک سریال ۹۰ قسمتی جدید به کارگردانی مهران مدیری باشد!
یکی از این انتقادهای جالب توجه اخیرا از سوی یونس نورالهی استاد انرژی دانشگاه تهران مطرح شده است. وی در گفت و گو با یکی از رسانه ها پیشنهاد کرده که کارگران صنعت خودرو از دو شرکت ایران خودرو و سایپا را به خانه بفرستیم و این دو شرکت را تعطیل کنیم و ماهیانه ۶۰۰ میلیون تومان حقوق هر یک از آنها را از محل کاهش مصرف سوخت پرداخت کنیم! به این ترتیب که به جای تولید، خودروهای کم مصرف را وارد کشور کنیم تا روزانه ۴۰ میلیون لیتر صرف جویی در مصرف بنزین حاصل شود و به این ترتیب حقوق این کارکنان که حدود ۶۰ هزار نفر است از محل کاهش مصرف تامین می شود!
البته این استاد دانشگاه اشاره کرده است که مصرف میانگین سوخت در کشور ۱۱ لیتر است که باید پرسید بر اساس کدام سند به این عدد رسیده اند؟ البته در پیشنهاد وی پیشبینی کرده اند که اگر دولت ۵۰ درصد خودروهای مورد نیاز بازار را با مصرف سوخت ۵ لیتری وارد کشور کند، می شود ماهانه تا ۳۶ هزار میلیارد تومان صرف جویی در یارانه سوخت داشت.
از طرفی این استاد گرانقدر دانشگاه پیشنهاد خود را کامل تر کرده و فرموده اند که ضرری که خودروهای داخلی روزانه به کشور وارد می کنند، حدود ۱۲۰۰ همت است و از دولت خواسته اند که این ایده کارشناسانه را به صورت جدی بررسی کند! به این ترتیب معنا و مفهوم پیشنهاد مورد اشاره این است که دولت بیاید و حدود ۶۰۰ هزار دستگاه خودرو به کشور در سال آینده وارد کند. زیرا کل تولید صنعت خودرو ایران در سال ۱۴۰۲ بیش از ۱ میلیون و ۳۳۰ هزار دستگاه بوده است که تقریبا حدود ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار دستگاه آن شامل خودروهای سواری می شود.
البته این استاد دانشگاه گرامی احتمالا نمی دانند که کشور در بدترین تحریم های تمام تاریخ بشریت قرار دارد و اگر قرار باشد ۶۰۰ هزار دستگاه خودرو با قیمت میانگین ۱۵ هزار دلار به کشور وارد شود، یعنی بانک مرکزی باید ۹ میلیارد دلار ارز در اختیار واردکنندگان قرار دهد. عددی که در دوران تحریمی بیشتر شبیه یک رویای تلخ است.
از طرفی سوال دیگر اینجاست که از کجا می توان ۶۰۰ هزار دستگاه خودرو برای واردات به کشور تامین کرد؟ آیا منظور این استاد نا آشنا با صنعت خودرو بازار چین است؟ یا نگاه به بازارهای اروپایی و … هم دارند؟ زیرا حتی خودروسازان چینی هم به راحتی با شریکان تجاری ایرانی که با آنها قرارداد تجاری رسمی و حقوقی امضاء کرده اند، همکاری نمی کنند.
از طرفی سوال دیگر اینجاست که خدمات پس از فروش این خودروهای وارداتی را با این حجم چه کسانی با کدام شبکه در سطح کشور خواهند داد؟ ضمنا دانش فنی مورد نیاز برای ارائه خدمات به این خودروها چه زمانی در دسترس قرار می گیرد؟ همین امروز که حجم واردات خودرو به کشور قطره چکانی است، موضوع خدمات پس از فروش خود یک چالش اساسی به شمار می رود.
نباید فراموش کرد که در کشور حدود ۲۲ میلیون و ۱۰۸ هزار دستگاه خودرو و موتورسیکلت تردد می کنند که حدود ۱۲ میلیون از این خودروها یعنی تقریبا ۵۰ درصد در سن فرسودگی قرار دارد و حداقل از مجموع ۱۱ میلیون موتورسیلکت در حال حرکت در کشور نیز ۷۰ درصد فرسوده هستند. حال سوال اینجاست که مصرف بالای سوخت و آلودگی حاصل از آن و … به دلیل موتورسیکلت های انژکتوری است که تولید آنها افزایش یافته و یا خودروهای تولید داخل که موتورهای یورو ۵ دارد؟
از دیگر مواردی که این استاد گرامی در طرح پیشنهادی شگفت انگیز خود برای نجات کشور و صنعت خودرو مد نظر قرار نداده اند، کارکنان شرکت های قطعه سازی است که در مجموع با کل کارکنان دو خودروساز بزرگ کشور حدود ۷۰۰ هزار نفر به صورت مستقیم و غیر مستقیم می شوند. شاید بهتر باشد یکی از دانشجوهای اهل مطالعه این استاد گرامی دانشگاه تهران زیر گوش نامبرده یادآوری کند که صنعت خودرو مشتری ۶۰ صنعت دیگر در ایران است.
از این رو خودروسازان و قطعه سازان در واقع بزرگ ترین خریداران محصولات صنایع فولاد، پتروشیمی، منسوجات پارچه ای، تولیدکنندگان مس، روی، کُروم، تولید کنندگان مواد پلیمری، صنایع لاستیک سازی، آلومینیوم سازی و … هستند. به این ترتیب در صورت اجرای طرح این استاد والا مقام انرژی در دانشگاه تهران، همین اقتصاد لنگان هم به ورطه نابودی کشیده می شود. البته ابعاد دیگری چون نتایج اجتماعی بیکاری افراد و اینها نیز می تواند از دیگر دستاوردهای اجرای طرح کاملا علمی این عالم گرانقدر باشد.
در پایان باید گفت احتمالا یکی از بزرگ ترین مشکلات در کشور نظرات غیر کارشناسی افراد در حوزه ای است که نه تخصص آن را دارند و نه یک ساعت سابقه حضور در آن حوزه را.
source