هوش مصنوعی راهی برای کاهش وزن بدون عوارض جانبی یافت

شفقنا – محققان دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد مولکولی طبیعی را کشف کرده‌اند که ممکن است جایگزینی برای داروی کاهش وزن سماگلوتاید (معروف به نام تجاری اوزمپیک) ارائه دهد.

به گزارش سرویس ترجمه شفقنا، این مولکول جدید، BRP، به نظر می‌رسد که اشتها را سرکوب کرده و باعث کاهش وزن می‌شود — بدون برخی از عوارض ناخوشایند سماگلوتاید مانند حالت تهوع و یبوست.

پروفسور کاترین سونسون که هدایت این تحقیق را بر عهده داشت، توضیح داد که در حالی که سماگلوتاید بر روی گیرنده‌هایی در مغز، روده و پانکراس تأثیر می‌گذارد، BRP به طور خاص‌تری در هیپوتالاموس عمل می‌کند. هیپوتالاموس بخشی از مغز است که اشتها و متابولیسم را تنظیم می‌کند. این تمایز ممکن است به معنای رویکردی متمرکزتر برای کنترل وزن و کاهش چربی بدن باشد.

سونسون شرکتی را تأسیس کرده است که قصد دارد به زودی آزمایشات بالینی روی انسان‌ها با استفاده از BRP انجام دهد. یافته‌های این تحقیق که در مجله Nature منتشر شد، نشان می‌دهد که BRP می‌تواند مسیر جدیدی امیدوارکننده برای درمان چاقی ارائه دهد.

این گروه تحقیقاتی از هوش مصنوعی استفاده کرد تا میان پروهورمون‌های مختلف (مولکول‌هایی که می‌توانند به پپتیدها یا هورمون‌های فعال تبدیل شوند و عملکرد بدن را تنظیم کنند) جستجو کنند. با تمرکز بر پروهورمون کانورتاز ۱/۳، پروتئینی که با چاقی مرتبط است، این تیم توانست چندین پپتید را شناسایی کند که می‌توانند بر متابولیسم انرژی تأثیر بگذارند.

جداسازی سنتی پپتیدها می‌تواند بسیار چالش‌برانگیز باشد، زیرا فرآیند پردازش پروتئین‌ها منجر به تولید محصولات جانبی طبیعی زیادی می‌شود. محققان برای حل این مشکل الگوریتم کامپیوتری به نام Peptide Predictor توسعه دادند. این ابزار به آن‌ها کمک کرد تا محل‌های شکست پروهورمون‌ها در پروتئین‌های انسانی را شناسایی کنند و جستجوی خود را به ۳۷۳ کاندیدای تولیدکننده پپتیدهای فعال بیولوژیکی محدود کنند.

پس از شناسایی، محققان ۱۰۰ پپتید را از نظر تأثیرشان بر سلول‌های عصبی کشت‌شده در آزمایشگاه بررسی کردند. نتایج آن‌ها نشان داد که GLP-1، پپتیدی که سماگلوتاید از آن تقلید می‌کند، به طور قابل توجهی فعالیت این سلول‌ها را افزایش می‌دهد. با این حال، آن‌ها همچنین دریافتند که یک پپتید کوچکتر مشتق شده از پروهورمون BRINP2، به نام BRP، عملکرد بهتری نسبت به GLP-1 داشته و فعالیت عصبی را ده برابر نسبت به گروه کنترل افزایش می‌دهد.

برای بررسی بیشتر اثرات BRP، محققان آزمایشاتی روی موش‌های لاغر و خوک‌های مینیاتوری انجام دادند که تصور می‌شود متابولیسم انسان را بهتر منعکس می‌کنند. آن‌ها دریافتند که تزریق عضلانی BRP قبل از تغذیه می‌تواند مصرف غذا را در هر دو مدل حیوانی تا ۵۰٪ در عرض یک ساعت کاهش دهد. طی ۱۴ روز، موش‌های چاقی که روزانه BRP دریافت می‌کردند، حدود ۳ گرم وزن از دست دادند که بیشتر آن از چربی بود، در حالی که موش‌های گروه کنترل وزن اضافه کردند.

این مطالعات همچنین نشان داد که هیچ تفاوت قابل توجهی در سطح فعالیت، مصرف آب یا نشانه‌های ناراحتی در میان حیوانات تحت درمان وجود ندارد، که نشان می‌دهد BRP بر سایر جنبه‌های سلامت تأثیر منفی نمی‌گذارد. علاوه بر این، بررسی‌های تغییرات فیزیولوژیکی نشان داد که BRP مسیرهای متابولیک و عصبی منحصر به فردی را فعال می‌کند که با مسیرهای فعال‌شده توسط GLP-1 متفاوت است.

این تیم تحقیقاتی امیدوار است که گیرنده‌های سطح سلولی که به BRP پاسخ می‌دهند را شناسایی کند تا درک بهتری از نحوه عملکرد آن به دست آورد. آن‌ها همچنین در حال بررسی راه‌هایی برای افزایش مدت اثر BRP هستند تا تأثیر پایدارتری بر اشتها و متابولیسم داشته باشد.

با افزایش علاقه به راه‌حل‌های مؤثر و ایمن برای کاهش وزن، یافته‌های مربوط به BRP امکان جالبی را ارائه می‌دهد. اگر آزمایشات بالینی ایمنی و اثربخشی آن را در انسان‌ها نشان دهد، BRP می‌تواند به عنوان ابزاری ارزشمند برای مقابله با چاقی و اختلالات متابولیک مطرح شود.

این خبر را اینجا ببینید.