شفقنا – این زنِ متولد ایالات متحده آمریکا که قبل از مرگش در اسپانیا در اوت سال گذشته در سن ۱۱۷ سالگی، مسن‌ترین فرد زنده جهان بود، یک بار طول عمر خود را به «شانس و ژنتیک خوب» نسبت داد. و ظاهراً، ماریا برانیاس موررا درست می‌گفت.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا به نقل از گاردین، گزارش‌ها حاکی از آن است که مطالعه‌ای که بر روی میکروبیوم و DNA برانیاس انجام شد و دانشمندان قبل از مرگ او شروع به انجام آن کردند، مشخص کرد که ژن‌هایی که او به ارث برده بود، به سلول‌هایش اجازه می‌دادند که اساساً به گونه‌ای احساس و رفتار کنند که گویی ۱۷ سال جوان‌تر از سن واقعی خود هستند. و میکروبیوتای برانیاس – که عمدتاً به باکتری‌های موجود در روده افراد اشاره دارد که در سالم نگه داشتن آن‌ها نقش دارند – مطابق با تحقیقات انجام شده توسط مانل استلر، استاد ژنتیک دانشگاه بارسلونا و یک متخصص برجسته در زمینه پیری، شبیه به میکروبیوتای یک نوزاد بود.
روزنامه روزانه آرا، که منطقه کاتالونیا را پوشش می‌دهد و او بیشتر عمر خود را در آنجا گذرانده بود، اولین بار در ماه مارس گذشته نتایج این مطالعه را که به عنوان «ژنوم ممتاز» برانیاس توصیف شده بود، گزارش کرد. تیم استلر دریافت که برانیاس تا تقریباً آخرین روزهای زندگی‌اش هوشیاری خود را حفظ کرده بود.
و بیماری‌هایی که او در طول سال‌های طولانی عمر خود با آن‌ها دست و پنجه نرم کرد، عمدتاً به درد مفاصل و کاهش شنوایی محدود می‌شد.
آرا گزارش داد که کار استلر بر روی برانیاس به عنوان کامل‌ترین تحقیق تاکنون در مورد یک فرد فوق صدساله – کسی که ۱۱۰ سال یا بیشتر سن دارد – به همراه برخی توضیحات احتمالی برای طول عمری که به‌ویژه برخی زندگی‌ها را مشخص می‌کند، به حساب می‌آید.
محققان خاطرنشان کردند که چگونه برانیاس تعدادی از انتخاب‌های سالم سبک زندگی را انجام داد که به او کمک کرد تا از ساختار ژنتیکی منحصر به فرد خود بهره‌مند شود. او از یک رژیم غذایی مدیترانه‌ای پیروی می‌کرد که شامل سه ماست در روز بود.
او از نوشیدن الکل و سیگار کشیدن اجتناب می‌کرد، از پیاده‌روی لذت می‌برد و دائماً خود را در کنار خانواده و عزیزانش قرار می‌داد، که همه این‌ها ظاهراً به او کمک کردند تا از کاهش توانایی‌های جسمی و ذهنی که می‌توانست عمر او را کوتاه کند، جلوگیری کند.
استلر و همکارانش گفتند که امیدوارند مطالعه بر روی برانیاس اطلاعات مفیدی را در اختیار کسانی قرار دهد که به دنبال توسعه داروها و درمان‌ها برای بیماری‌های مرتبط با سن هستند.
آن‌ها گفتند که برانیاس نمونه‌ای از این بود که پیری و بیماری – حداقل در شرایط خاص – لزوماً نباید دست به دست هم دهند. و آن‌ها همچنین بیان کردند که نتایج مطالعه ژنتیکی انجام شده بر روی او «این تصور را که [این دو] به طور اجتناب‌ناپذیری به هم مرتبط هستند، به چالش می‌کشد».
برانیاس در ۴ مارس ۱۹۰۷ در سان فرانسیسکو متولد شد، پس از آن که والدینش از اسپانیا و مکزیک به ایالات متحده نقل مکان کردند. او همچنین مدتی را در تگزاس و نیواورلئان گذراند قبل از این که خانواده‌اش در سال ۱۹۱۵ – در میان جنگ جهانی اول – به اسپانیا بازگردند و در کاتالونیا ساکن شوند.
برخی از رویدادهای مهم جهانی که او بعداً از سر گذراند شامل جنگ داخلی اسپانیا، جنگ جهانی دوم، همه‌گیری آنفلوانزای ۱۹۱۸ و کووید-۱۹ بود.
او در سال ۲۰۲۰ زمانی که اسپانیا یکی از کشورهایی بود که بیشترین آسیب را از این ویروس دیده بود و واکسن‌های محافظتی هنوز در دسترس نبودند، با ابتلا به کووید در سرخط اخبار بین‌المللی قرار گرفت. اما او نسبتاً به راحتی بهبود یافت.
برانیاس پس از مرگ راهبه فرانسوی لوسیل راندون، ۱۱۸ ساله، در ژانویه ۲۰۲۳، به عنوان مسن‌ترین فرد جهان شناخته شد. هنگامی که از او خواسته شد تا درباره طول عمر خود تأمل کند، برانیاس آن را به «نظم، آرامش، ارتباط خوب با خانواده و دوستان، ارتباط با طبیعت، ثبات عاطفی، بدون نگرانی، بدون پشیمانی، مثبت‌اندیشی زیاد و دوری از افراد سمی» نسبت داد.
او افزود: فکر می‌کنم طول عمر همچنین به معنای خوش‌شانس بودن است.
برانیاس که در سال‌های بعدی زندگی‌اش با استفاده از یک دستگاه تبدیل صوت به متن، زندگی خود را توصیف می‌کرد، گفت: شانس و ژنتیک خوب.
او که یک مادر، مادربزرگ و مادرجد بود، در ۱۹ اوت در یک خانه سالمندان در شهر اولوت در شمال شرقی اسپانیا درگذشت — جایی که دو دهه آخر زندگی‌اش را در آنجا گذراند.
بر اساس وب‌سایت LongeviQuest، یک مرجع معتبر در مورد افراد فوق صدساله، اکنون مسن‌ترین فرد جهان اینا کانابارو لوکاس، ۱۱۶ ساله، از برزیل است.
این خبر را اینجا ببینید.
source